Dag 11. Uberhip door San Francisco

Voor de taalneuroten: nee, we missen geen trema op de U. We begonnen de dag nl met het boeken van een taxi via Uber, en voor diegene die deze nieuwste "het nieuwe zakendoen" trend gemist hebben vind je hier een uitleg. Voor ons werkte het perfect: om kwart over 7 gaf ik aan dat ik een taxi wilde, en kreeg meteen een sms en melding vanuit de app terug dat Creustina ons in een Lincoln Town Car kwam ophalen, en er over 8 minuten zou zijn. 8 Minuten later kreeg ik een smsje dat ze er was, en inderdaad ze stond voor de deur om ons naar Alcatraz landing te brengen. Daarbij wist zij haar weg te vinden door een San Francisco dat was afgesloten vanwege een marathon. Dat was ons nooit zo snel gelukt, ook niet als we zelf reden.

Tot zo ver 2014. De boot bracht ons terug in de tijd naar toen Alcatraz nog een gevangenis en daarvoor nog een verdedigingsfort was. Met name het cellenblok, waar we collectief doorheen liepen met een koptelefoon op de oren, waarin een oud cipier vertelt over hoe het vroeger was, is erg informatief en indrukwekkend. Zeker toen Bart en Jasper zich nog even 30 seconden in de isoleercel lieten opsluiten!

Een van de buitenmuren van Alcatraz

Eenmaal binnen was dit je uitzicht. Als je al uit je cel mocht

Daar hangt hij dan. De sleutel tot de uitgang

Gelukkig hadden ze zich goed gedragen (30 seconden is dan ook niet zo heel erg lang), waardoor we weer op de boot mee terug naar het vaste land mochten. Met een hongerige maag, die we al snel goed vulden in het restaurant tegenover de cruiseboot. Zo goed, dat het vroeg om een wandeling om de hamburger/salade/broodje warm vlees er weer af te lopen.

Dat hebben we geweten. Eerst even rondje Starbucks bij een omdraaipunt van de kabeltram. Toen op naar Lombard Street waar de straat zo steil is, dat de auto's er zigzaggend vanaf moeten. Aangezien je die auto's zowel van boven als van beneden kunt bekijken, was er in dat stuk van de wandeling nogal wat bergop/bergaf inspanning. Daarna met de bus naar Alamo Square, om daar de Painted Ladies te bekijken. Die waren weliswaar mooi, maar het park van Alamo Square zelf was nog veel relaxter om even bij te komen. Bovendien kenden zowel Bart als de kinderen de hele serie "Full House" niet (meer), dus herkenden ze de bijzondere huizen ook niet zo.

Lombard street. Veel toeristen en nog meer auto's die in een rijtje allemaal de steile helling afwillen

Fotomodel dat zich laat fotograferen op het muurtje bij Lombard Street

De dag was nog niet klaar, want op Jaspers boodschappenlijstje stond dat hij alsnog een keer naar de skatewinkel op Haight wilde. Aangezien die vlakbij de supermarkt ligt, vonden we het een slim plan om daar dan ook maar heen te lopen. Wat we ons echter niet realiseerden is dat diezelfde Haight straat vól zit met dé hippe skate winkels. Dus ondanks een teleurstellend bezoek aan de skatewinkel, is Jasper inmiddels weer 3 paar sokken en een paar schoenen, en Carlijn ook een paar sokken rijker. (@mam, dezelfde met die "Canadese bladeren" van het merk Huf.... Die heb je tenslotte nooit genoeg;-) 

Werd je moe van het lezen van dit blog? Wij ook. Dus uiteindelijk hebben we ook de laatste paar blokken terug naar het appartement gesjokt, om daar collectief op bank/bed in te storten. Ik geloof dat we zo gaan discussiëren wie het eten gaat maken, al stelt dat na de warme maaltijd van tussen de middag niet veel meer voor dan een boterham.